tekst | redactie | journalistiek
Michael Rasmussen heeft het gedaan. De klootzak! Verrader! Djeez, het is maar goed dat we hem niet serieus hoeven te nemen, wat een idioot. Hij is alleen maar uit op wraak, dat weten we toch allemaal? En trouwens, toen hij
Kwee werd ze genoemd, in het dorp waar ze werd geboren, opgroeide en – met een onderbreking van een paar jaar – haar leven lang woonde. Kwee. Een ouderwets woord met verschillende betekenissen. Hermafrodiet is er een van. Tweeslachtig ook,
Toen hij zo’n dertig jaar geleden het bedrijf van zijn vader overnam, was een faillissement bijna onafwendbaar. Toch hield hij het bedrijf overeind. Sterker nog: tegenwoordig is de Libéma Groep een van de grootste leisure-organisaties van het land en heeft
Een sprieterig meisje van negen was ik toen ik voor het eerst van de Cauberg hoorde. Het was 1979, mijn wielerliefde was nog pril en in Valkenburg streden de renners om de wereldtitel. Vanaf onze donkerbruine corduroy bank zagen mijn
Twaalf jaar was hij toen hij naast zijn vader op de bank stond te springen toen Jeroen Blijlevens zijn eerste Tourzege behaalde. Zijn eigen debuut in 2009 verliep niet helemaal zoals hij wilde, maar als hij dit jaar voor de
Het Louis Hartlooper Complex (LHC) is een markante verschijning in de Utrechtse binnenstad. Het rijksmonument, bouwstijl Amsterdamse School, is tegenwoordig misschien wel het populairste filmhuis van Utrecht. Nog niet eens zo lang geleden maakte de politie hier de dienst uit.
Het duurde tot en met de tiende etappe. De ene dag dacht ik het een, de andere dag het ander. Sterker nog; mijn voorkeur veranderde soms binnen het uur. Vroeger, met Lance in het peloton, had ik het een stuk
Het is een nogal rommelig en weggefrommeld hoekje van Utrecht: de wijk Pijlsweerd, tussen de Vecht en de Oudenoord. De vervallen loodsen doen in helemaal niets denken aan een statige buitenplaats met weelderig groen. Toch kwam tsaar Peter de Grote
Vroeger, ach, vroeger. Vroeger slofte mijn vader ’s morgens vroeg al naar boven om het witte campingtafeltje achter de zolderluiken vandaan te halen. Rond een uur of twaalf klapte hij dat tafeltje buiten uit, schroefde de pootjes goed vast, slofte
Aardappels, aardappels en nog eens aardappels; bij CêlaVíta draait alles om de pieper. Het bedrijf houdt zich al sinds 1967 met aardappels bezig, en hoewel er tegenwoordig ook wel eens wat worteltjes voorbij komen, blijft de aardappel het belangrijkste product.