Kwee werd ze genoemd, in het dorp waar ze werd geboren, opgroeide en – met een onderbreking van een paar jaar – haar leven lang woonde. Kwee. Een ouderwets woord met verschillende betekenissen. Hermafrodiet is er een van. Tweeslachtig ook,
Een sprieterig meisje van negen was ik toen ik voor het eerst van de Cauberg hoorde. Het was 1979, mijn wielerliefde was nog pril en in Valkenburg streden de renners om de wereldtitel. Vanaf onze donkerbruine corduroy bank zagen mijn
Het duurde tot en met de tiende etappe. De ene dag dacht ik het een, de andere dag het ander. Sterker nog; mijn voorkeur veranderde soms binnen het uur. Vroeger, met Lance in het peloton, had ik het een stuk
Vroeger, ach, vroeger. Vroeger slofte mijn vader ’s morgens vroeg al naar boven om het witte campingtafeltje achter de zolderluiken vandaan te halen. Rond een uur of twaalf klapte hij dat tafeltje buiten uit, schroefde de pootjes goed vast, slofte
Of hij nog regelmatig op de fiets zit, vraag ik hem. Vanuit een gebruind gezicht kijken twee blauwgrijze ogen me vrolijk aan: ‘Maar natuurlijk! Fietsen moet je goed bijhouden, dat houdt je gezond. Iedereen zou dat moeten doen.’ Dat het
‘Bij Max van Heeswijk liep het talent uit zijn broek, maar wat heeft hij ermee gedaan?’ Het was een intrigerende vraag die Piet Kuijs, ploegleider van de Rabobank Continentals, in een voorbeschouwing op de Tour van dit jaar stelde. Hij